"दाद, प्रतिसाद व पडसाद":

"दाद, प्रतिसाद व पडसाद":

1

From: सुधाकर नातू

डॉ. रविन थत्ते
नमस्कार.

तसा दररोज आमच्याकडे महाराष्ट्र टाइम्स तो सुरू झाल्यापासून दररोज येतो. हल्ली मात्र मी दर शनिवारी लोकसत्ताही घेतो, कारण त्यातील चतुरंग पुरवणी आणि त्या चतुरंग पुरवणीमधील गद्धे पंचविशी हे सदर मी प्रथम नेहमी वाचत असतो.

परवाच्या शनिवारी, सहज असाच सकाळी नाष्टा झाल्यावर पहुडलो असताना लोकसत्ता चतुरंग पुरवणींत आपण लिहिलेला गद्धेपंचविशी लेख वाचला व त्याला अलौकिक, अविस्मरणीय की दिलखुलास काय म्हणू कळत नाही. हा लेख एका दमात वाचला आणि मी अक्षरशः भारावून गेलो, आपण पाहता-पाहता गद्धेपंचविशी बद्दल जे भाष्य केलं आहे त्या संदर्भात माझी ही दाद त्याला देत आहे.

गद्धेपंचविशी हा आयुष्यातला सगळ्यात रोमांचक आणि वळण देणारा कलाटणी देणारा असा कालखंड. या वयामध्ये तारुण्य सळसळते, उत्साह उतू जात असतो आणि काहीना काहीतरी नवनवीन करावे असे वाटत असते. म्हणजेच नाविन्याची ओढ, धोका पत्करण्याची तयारी आणि काही तरी कसेही करून आपल्याला स्वतःला सिद्ध करणे, ह्या इर्षेचा तो रोमहर्षक पंचविशीचा काळ असतो. आपण म्हटल्याप्रमाणे तुमची ही गद्धे पंचविशी सातत्याने पुढे तशीच अक्षरशः उतू जावी अशीच होत राहिली आहे, ह्याचे आश्चर्य मिश्रीत कौतुक वाटते.

आपली गद्धेपंचविशी केवळ त्या काळापुरतीच मर्यादित न राहता, आज ८२ व्या वर्षापर्यंतही अबाधित राहिली आहे, ते अनेक 'उचापतीं'मधून, आपल्या यशस्वी वाटचाली वरून सिद्ध केले आहे त्याबद्दल अभिनंदन. माझे काही चुकत नसेल तर "ग्रंथाली" च्या नोबेलनगरीची नवलकथा अर्थात नोबेल पुरस्कार मिळविणार्यां विषयीचे आपले लेखन ह्या लेखात कसे नाही, हे जाणवलं.
आपल्या लेखामधील काही काही वाक्यांतून, तर खरोखर शाश्‍वत, सनातन, चिरकाल टिकणारी अशी सत्येच आपण मांडली आहेत असे जाणवले, ती अशी:

* झालेली चूक कबूल करणे, यात थोडा त्रास होतो, मात्र नंतर खूप शांतता मिळते.
* तुम्हाला झोप येवो अगर न येवो काळ पुढे चालतच राहतो, तेव्हा झोपमोड करण्यात काहीच हशील नसतो.
* अमेरिकेला चलाख लोक हवे असतात, शहाणे नव्हे.
* गोष्टी घडत जातात, त्या कोणी करत नाही, त्यावर काळाची छाया असते, असे म्हणतात ते खोटे नाही.
* कर्माचे काहीना काही फळ मिळतेच, परंतु अध्यात्म दुष्कर आहे.

आपली ही गद्धे पंचविशी अशीच यापुढेही अविरत नवनवे योगदान देत राहो, ही मनःपूर्वक सदिच्छा.

आपला
सुधाकर नातू
माहीम, मुंबई १६
Mb 9820632655

ता.क.
माझीही शहात्तराव्या वयात बहरत असलेली गद्धे पंचविशी:
"माझा सोशल मिडीयावरील 'संसार'! ":
माझा ब्लॉग:
एकसे बढकर एक अडीचशेहून अधिक वैविध्यपूर्ण लेख जरूर वाचा........
ही लिंक उघडा....

https://moonsungrandson.blogspot.com

लेख पसंतीस आले तर....
लिंक शेअरही करा.....

ह्या शिवाय.....
I have you tube channel:

moonsun grandson

With over 75 interesting videos uploaded so far........
To see them.........
pl. Open this link.........

https://www.youtube.com/user/SDNatu.

And if you like the Videos.......
Pl. Do share the link.........

ह्याला आलेला प्रतिसाद:
प्रिय सुधाकर मनःपूर्वक आभार. मी लिहिलेल्या विधानांमध्ये तत्त्वद्न्यान दडलेले होते हा आपल्या शोधामुळे माझे मन हरखले . शेवटी प्रत्येक माणूस लेखक आणि तत्त्ववेत्ता असतो हेच खरे. नोबेल वर लिहिणारा सुधीर माझा आडनाव बंधू आहे आणि मित्रही परंतु तो मी नव्हेच. तो माझ्या इतका खट्याळ नाही सज्जन आहे. .सवड मिळताच तुमचे लिखाण वाचण्याचा प्रयत्न करीनच 

तुमचा रवीन थत्ते 
Ravin Thatte
MS, FRCS (Edin) Ad Hominem
Plastic & Reconstructive Surgeon
-------------------------------------------------
2.

 मित्राच्या संदेशाला माझी ही दाद:

👍👍💐💐उपजत तरल स्मरणशक्ती, माणसांतील माणूसपणाची वैशिष्ट्ये वेचण्याची सूक्ष्म निरीक्षणशक्ती आणि भावनाप्रधान मनोव्रुत्ती ह्यांचा त्रिवेणी संगम झाला की एक एक व्यक्तीरेखा कशी जीवन्तरुपाने वावरलेली भासते, त्याचे हे एक ह्रद्य उदाहरण. 

ह्यामधील दोन व्यक्ती मीही जवळून अनुभवलेल्या असल्यामुळे मला पुनःप्रत्ययाचा आनंद व समाधान लाभले. 

श्री. उपेंद्रराव पटवर्धन, तर मी व प्रसाद, कित्येकदा मी एकटा असलो तरी किंग जाँर्ज शाळेतून सायनला येताना जर रुईया काँलेजजवळील बस थांब्यावर उभे असलो तर ते तेथून जाताना आम्हाला/मला कारमध्ये घेऊन घरी

सोडत असत. तेव्हा खाकी हाफ पँट व पांढरा स्वच्छ परीट घडीचा शर्ट यामधील त्यांची रूबाबदार मूर्ती व आत्मविश्वास पहाण्याजोगा असे. नंतर बी.ई. परीक्षा संपल्यावर महीनाभर मला कामाचाअनुभव मिळावा म्हणून त्यांच्या विद्या विहार येथील कारखान्यात त्यांनी स्वतः होऊन संधी दिली होती. वसंतराव वळाम्यांबद्दल लिहावं तितकं थोडच. जावई काँँलनीतील दोन पिढ्यांची जडणघडण व्यक्ती मत्व विकास त्यांच्यमुळे झाला. 

ह्या  आठवणी आपोआपच जाग्या झाल्या त्या तुझ्या ह्या उत्तम लेखामुळे. 

अभिनंदन व शुभेच्छा. 👌👌💐

सुधाकर नातू

------------------------------------------------------

3

श्री. प्रभाकर बोकील
सादर वंदन.
मी सुधाकर नातू, एक जेष्ठ नागरिक मुंबई येथला.

कालच्या शनिवारच्या लोकसत्ता "चतुरंग" पुरवणी मधील तुमचा "टू इडीयट्स" हा लेख वाचला आणि डोळे भरून आले ताबडतोब हा अनाहुत संदेश यायला मी उद्युक्त झालो. सर्वसाधारणपणे एखादी गोष्ट वाचली, पाहिली आवडली तर तिची संबंधितांना पसंतीची यथोचितदाद मी असतो. त्यातलाच हा प्रकार.

त्यातून आज रविवार, टीव्हीवर धड काही पहाण्याजोगा कार्यक्रम नाही, अशा वेळेला विरंगुळा म्हणून "चतुरंग" पुरवणीचा पेपर हातात घेतला आणि तुमच्या लेखाच्या शीर्षकाने आकर्षित झालो. पाहता पाहता सुरुवातीपासून अखेरपर्यंत लेख वाचूनही झाला. त्यामध्ये तुम्ही सध्याच्या कोरोना महामारीमध्ये विश्वासरावांसारख्या एका मनस्वी माणसाच्या त्याहूनही अधिक वेगळ्या अशा विद्या या मुलीचा आणि तिला साथ देणाऱ्या विनय या तरुणाचा जो सहवासपट आणि त्यांच्या कुटुंबामध्ये आलेले चिंताजनक संकट, त्याला दिलेले तोंड या साऱ्याचा उहापोह अतिशय तरलतेने केला आहे.

स्वतः चांगली सी. ए. असूनही उत्तम पगाराची नोकरी सोडून दूर वर्ध्याजवळच्या शाळेत मुलांना शिकवायला जाणारी विद्या आणि तिला साथ देणारा, स्वतः सॉफ्टवेअर इंजिनिअर असूनही तिच्यासारखेच शाळेतील मुलांना शिकवण्याचे ध्येय प्रत्यक्षात आणणारा विनय अशांसारखी माणसं सध्याच्या काळात खरोखर दुर्मिळच. आपल्या विचारांशी ठाम आणि निश्चित ध्येय असलेली, जगावेगळे श्रेयस व प्रेयस साध्य करणारी जोडी खरोखरच प्रेरणादायी आहे. त्यामुळेच मला आनंदाचे अश्रू आले.

या लेखामुळे अनेकांना निश्चितच आपण अंतर्मुख होऊन आपण काय केले पाहिजे, कसे वागले पाहिजे याचा एक वस्तुपाठ मिळू शकेल. ह्या वाचनाने  मला जे समाधान लाभले, त्याला तुमची लेखणी कारणीभूत आहे, म्हणून तुमचे अभिनंदन आणि शुभेच्छा.

धन्यवाद
सुधाकर नातू
मुंबई
ह्याला आलेला हा प्रतिसाद:

"नमस्कार सुधाकरजी, 
मुद्दाम वेळ काढून दिलेल्या  तुमच्या इतक्या सविस्तर प्रतिसादाबद्दल मन:पूर्वक धन्यवाद. हे देखील लिहिणाऱ्या साठी आनंदाचे क्षण. असो. 

लोभ असावा. सध्या काळजी घ्या. 
प्रभाकर बोकील"

--------------------------------------------------------------