😇😗"मागे वळून पाहताना पुढे जाण्यापूर्वी !":😇

😇😗"मागे वळून पाहताना पुढे जाण्यापूर्वी !":😇 दररोज सकाळी उठल्यावर आपण आज काय करायचं यावर काही ना काहीतरी विचार असतो. अर्थात प्रातर्विधी आणि धरण पोषण यासाठी ज्या आवश्यक गोष्टी असतात त्या मात्र बहुदा ठरवल्याप्रमाणे त्या त्यावेळी केल्या जातात अर्थात काहींच्या बाबतीत तेही जमतं असं नाही, जीवनशैली जशी असेल मार्ग चाललेला असतो. दररोज सकाळी उठल्यावर मला देखील एका कागदावर आज काय करायचं हे ठरवायची पद्धत आहे, सवय आहे. परंतु माझ्या लक्षात नेहमी येतं की आज ठरवलेलं काम उद्याही केलं जात नाही, परवाही केलं जात नाही आणि मग आठवड्याच्या अखेर मी जेव्हा रिव्ह्यू घेतो त्यावेळेला लक्षात येतं की अरे आपण हे ठरवलं होतं पण ते झालंच नाही ! म्हणजे ठरवलेले हरवते. मागच्या आठवड्यात मी ठरवलं की बँकेचे महत्त्वाचं काम करायचं परंतु काही केल्या संबंध आठवडा गेला, कामाची रोज ते नोंद केली जात होती, पण ते काही झालं नाही. दुसरं म्हणजे मी ठरवलं होतं की रोज साधारण 4500 पावलं चालायचं. तसं कधी झालं तर दोन किंवा तीन दिवसात झालं, उरलेले चार दिवस ते फिरणं झालं नाही. हे असं नेहमी लक्षात येत मग आपल्याला रुख रुख वाटते, अरेेच्या, आपण ठरवलेलं हरवलं कां? एक साधं उदाहरण आपल्या या कोरोनाच्या काळात प्रत्येकाला साधारण सांगितलं होतं की रोज वाफारे घ्या, सतत हात धुवा, मास्क वापरा हे जे सगळे प्रकार सांगितले होते. ते किती जणांनी सातत्याने केले शंकाच आहे ! हे आपण ठरवतो आणि ते होत नाही याला कारण काय तर ते कारण शोधायची फार मोठी कठीण परिस्थिती आहे. एखाद्या चक्रव्यूहात जावं त्याप्रमाणे आपल्याला ठरवलेलं हरवतं कां, याचं कारण काही समजत नाही. त्याला कारण आपणच असतो, आपला आळस म्हणा आपली दिरंगाई म्हणा आपली अनिच्छा असंच असतं. आता बँकेचं काम तिचं जे लोकेशन आहे ते त्रासदायक असल्यामुळे तिकडे जायला प्रसन्न नाही वाटत म्हणून. फिरण्याचा आळस असाच, कोरोना काळामुळे शक्यतोवर बाहेर जायचं नाही अशीच जी सवय लागलेली त्याच्यामुळे. साधं कशाला आपल्या घरी उपवर वधूंच जेव्हा संशोधन लग्नासाठी केलं जातं तेव्हा किती वेळा तरी ठरवलेली लग्न मोडतात. साखरपुडा झाला पण नंतर काहीतरी घडतं आणि ते ठरवलेलं लग्न मोडतं, असे बऱ्याच वेळेला प्रकार होतात. एवढच काय विवाह केला जातो एक दोन वर्षात तो मोडतो. एक साधं उदाहरण माझ्या आठवणीत आहे माझ्या कंपन्यांमध्ये नोकरीला तो तरुण मुलगा होता. चांगला स्वतंत्र ब्लॉक आणि एकमेकांना अनुरूप आवडलेले प्रेम केलेले असे जोडपे. पण झालं काय या मुलीला स्वयंपाक करायची घरात काहीही काम करायची सवय नव्हती. त्यामुळे काही ना काही रोज बाहेरून मागवले जायचे. यावरून वाद व्हायला लागले आणि यावरूनच त्या दोघांनी घटस्फोट घेतला. शेवटी अनेक उदाहरणं आपल्याला व्यावहारिक जीवनात आढळतात की, आपण ठरवतोय एक आणि होतं मात्र भलतच ! हीच तर जीवनाची गंमत आहे. आपल्याला जे ठरवलंय ते जर व्हायला हवं असेल तर निश्चय हवा, प्रयत्न हवेत आणि त्याचप्रमाणे सगळ्यात महत्त्वाचं म्हणजे परिस्थितीची अनुकूलता असावी. परिस्थिती कधी कधी अशी निर्माण होते की तुम्ही ठरवलेलं होतं ते बिघडत. परवाचच एक शेवटी उदाहरण सांगतो. मला पुण्याला जायचं होतं, कुणाच्या गाडीची लिफ्ट, येताना त्याच्याच बरोबर लिफ्ट !, एवढेच काय दोन-तीन दिवसांच्या व्हिजिटमध्ये एक नाटकही बघायचं ठरवलं होतं. पण झालं काय आदल्या दिवशी अचानक घरातीलच एका व्यक्तीची मेडिकल कंडिशन निर्माण झाल्यामुळे, सारा प्रोग्रॅम कॅन्सल करावा लागला व प्रत्येकाला कळवावे लागले ! खरंच तुमच्या हातात काही नसते, त्यामुळे ठरवलेलं हरवतं किंवा तुम्हीच काही ना काहीतरी करून ठरवलेलं करत नाही. अशी अनुभवांची जी साखळी आहे ती आयुष्यामध्ये सातत्याने आपण चाललेली बघतो. आज मला सकाळी हे सारे सुचलं आणि मी एवढं ठरवलंय की, आता दररोज शक्यतोवर सकाळी उठल्यावर आपल्याला जे काही सुचतं ते असं ध्वनिफीतिमध्ये म्हणा लेखांमध्ये म्हणा रूपांतरित करायचं. अर्थात आठ दिवसात आठ ऑडिओ क्लिप्स बनतील याची खात्री नाही, कारण ठरवलेलं नेहमी हरवत, हो की नाही !" धन्यवाद श्री सुधाकर नातू