😭"दोन घडीचा डाव, याला जीवन ऐसे नांव !":😭

😭"दोन घडीचा डाव, याला जीवन ऐसे नांव !":😭 श्री दीपलक्ष्मी दिवाळी अंकाचा रसास्वाद घेणारा संदेश मी बनवला करा परंतु तो प्रसारित करण्यापूर्वी काही वेळ गेला आणि जेव्हा प्रसारित करण्याची वेळ आली तेव्हा तो गायब झाला. वेगवेगळ्या प्रकारे मी तो शोधण्याचा प्रयत्न केला परंतु काही केल्या तो मिळाला नाही. त्यामुळे मला खूप दुःख झालं, रुख रुख वाटू लागली. त्या वेदनेमुळे तशाच तीव्र वेदनेची एक आठवण झाली. हे असं होण म्हणजे बहुदा सोशल मीडियावर जसं आपल्याला आवडणाऱ्या गोष्टी आपण जेव्हा बघतो, तेव्हा त्याच संदर्भातल्या अनेक जाहिराती वा संदेश आपल्यासमोर उलगडत जातात अल्गोरिधमच्या सहाय्याने तसं ! माणसाच्या मनाच्या स्मृतीचे देखील हेच रहस्य असावे. मला आठवलं काय, तर एक अशीच चिंताजनक आठवण, त्या गावची जिथे आमच्या शेजारी ते जोडप राहायचे. त्यांना खूप खूप दिवसांनी मूल झालं, मुलगा झाला खूप आनंद झाला. म्हणून त्यांना वाटलं की, आपलं आई-वडिलांना कळवावं. तेव्हा मोबाईल वगैरे नव्हते, पण कॉल केला. मुंबईला होते, ते आई वडील अर्थात आजी आजोबा विमानाने ताबडतोब यायला निघाले. ते गावी विमानाने त्या गावी पोहोचेपर्यंत त्या घरात त्या रात्री आनंद होता. पण दुसऱ्या दिवशी पर्यंत काय झालं तर आजी आजोबा येईपर्यंत ते मुल होतं ते दुर्दैवाने दगावलं ! बिचारे आजी आजोबा आले खरे मोठ्या आनंदात आपल्या नातवाचे कौतुक करायला. पण नियतीच्या मनात काही वेगळेच होते त्या सगळ्यांना मग त्या मुलाला मूठ माती कुठे द्यायची, हा शोध घेऊन, की विदीर्ण अंत:करणाने द्यावी लागली ! ही आठवण मला झाली अन् त्या वेळेला त्या सर्वांना जे दुःख वेेदना झाल्या असतील, त्या तुलनेत माझा तो संदेश हरवण्याची गायब होण्याची वेदना काहीच नव्हती हे जाणवले. माझा तो रसास्वादाचा संदेश जरी चुकून डिलीट झाला तरी तो परत मला लिहिताही आला, पण त्यांचे बाळ काही आता कधीच परत येणार नव्हते, हे विसरता येतच नाही ! शेवटी काय? 😭"दोन घडीचा डाव, याला जीवन ऐसे नांव !":😭 श्री सुधाकर नातू