👍अशी ही रामनामाची कहाणी"!:👌

 👍"अशी ही रामनामाची कहाणी"!:👌

हा मुलगा खरं म्हणजे परीक्षेत नेहमी नापास व्हायचा आणि झालाच पास, तर अगदी काठावर! पण एकदा त्याला वाटले की आपण चांगले मार्क मिळवावेत, पहिला यावे आणि वर्गामध्ये आपला दिमाख दाखवावा. त्याप्रमाणे त्यांने त्या वर्षी, खूप खूप अभ्यास केला आणि त्या इयत्तेत, तो एकदम उत्कृष्ट गुण मिळवून, चक्क पहिला आला आणि पुढच्या वर्गात गेला. सगळीकडे त्याचे कौतूक व गुणगान होऊ लागले.

पण नंतर झालं काय की, पहिला येण्याचा त्याला नको इतका अभिमान वाटू लागला, गर्व चढला आणि ती हवा त्याच्या डोक्यात गेली. आपण म्हणजे कोण, आपण काहीही करू शकतो, आपण अती हुशार असं समजून, तो वर्षभर उनाडक्या करत, मनाला येईल तसे वागत राहिला, अभ्यास सोडून वाटेल ते करत राहिला. आपल्याला कोण विचारतो आपण पहिले आलो, अशा दिमाखात वर्षभर मनमुरादपणे वावरला.

आणि अचानक उद्या परीक्षा आहे, हे त्या एका रात्री लक्षात येऊन, तो एकदम खडबडून जागा झाला. त्याला लक्षात आलं की, अरे आपण तर काहीच अभ्यास केला नाही. आता कसं होणार आपलं, एका रात्रीत वर्षाचा अभ्यास कसा होणार? काय करावे अन् काय काय करू नये हेच मुळी काही केल्या त्याला कळेच ना! 

अशा वेळेला आपण जर नापास झालो, तर आपलं काय राहिलं, मागच्या वर्षी पहिले आलेलो आता परत त्याच वर्गात नापास होऊन राहायचं ह्या कल्पनेने त्याचा जीव घाबराघुबरा झाला. चिंता वाढू लागली. मग काय, अशा वेळेला सगळी माणसं जे करतात, तेच करायचं त्याने ठरवलं. देवाचा धावा, रामनाम घेत तो रात्र काढू लागला. ह्यामुळे आपण पास होऊ अशी, आपली समजूत त्याने करून घेतली. 

आपल्या मुलाची ही अवस्था बघून, त्याच्या पालकांनाही लक्षात आलं की, अरे हा मुलगा तर वाया गेला. त्याने वर्षभर काहीच अभ्यास केला नाही. तर कसं होणार आता त्याचं? म्हणून त्यांच्या चिंता वाढू लागल्या. बिचार्यांची सारी भिस्त ह्या मुलावर अवलंबून होती. मग काय, त्यांनी पण रामनाम जप सुरू केला. त्यांतले त्यात, एक गोष्ट बरी होती की, वर्गातल्या इतर मुलांची अवस्था काही वेगळी नव्हती. हेच एकमेव समाधान होते. अशा वेळेला कोण पास होणार, कोण नापास होणार होणार, ह्याची उत्सुकता साऱ्यांनाच लागू लागली. 

अशी ही रामनामाची कहाणी!

धन्यवाद 

सुधाकर नातू