🤣" घडू नये ते घडतंय!":🤣

🤣" घडू नये ते घडतंय!":🤣 😇 "वर्तमानपत्र वाचतो तो किंवा दूरदर्शन वर बातम्या पाहत असतो पण पण दुर्दैव असे पुष्कळ वेळा गुन्हेगारी, अयोग्य अशा तर्‍हेची वर्तणूक, फसवणूक वा घोटाळे अशाच बातम्या सातत्याने पाहायला वाचायला ऐकायला मिळतात. या लेखात अशाच काही निवडक वा बातम्यांचा आणि त्यामागच्या विचित्र अशा वास्तवतेचा ऊहापोह करण्याचा प्रयत्न केला आहे. नीतिमत्ता पूर्णपणे ढासळत चाललेली आहे आणि साहजिकच समाज आपली पूर्वापार आलेली आदर्श अभिमानास्पद संस्कृती विसरत चालला आहे याचा खेद वाटतो. # ही वर्तमानपत्रातील एक बातमी वाचनात आली: "स्वतःच्या वाहनांना दुसऱ्याच वाहनांच्या नेम प्लेटस् लावून, वहाने चालवणारे, कित्येक महाभाग, वाहतुकीचे नियम बिनदिक्कतपणे मोडतात. त्यामुळे वाहतूक विभागातर्फे फोटो काढून ई चलान भलत्याच वाहन चालक मालकाकडे जाते आणि त्यामुळे "कथा कुणाची व्यथा कुणा !" अशाप्रकारचा असा प्रकार होऊन, निरपराध वाहन मालकांना नाहक भुर्दंड, त्रास आणि नसत्या संकटाला तोंड द्यावे लागते." असा त्या बातमीचा सारांश. हे असे होत रहाणे, याचा अर्थ माणसांची नैतिकता ढासळते आहे, "आपल्यामुळे दुसऱ्याचे भले जरी झाले नाही, तरी नुकसान होऊ नये" हा साधा सर्वसाधारण सार्वजनिक जीवनाचा नियम पाळताना जसं दिसत नाही. त्याचप्रमाणे आपल्या चुकीची किंमत, दुसऱ्याने दिली तर चालेल, असा निर्लज्जपणा या मंडळींकडे असतो असेच म्हणावे लागेल. ही गुन्हेगारी पद्धतीची मानसिकता कशी येते, हे कोडे आहे. थोडे पैसे वाचवण्यासाठी आणि हवी तशी वाहनं, चुकीचे नियम न पाळता चालवायची उर्मी, यापायी हा सावळा गोंधळ होतो. उगाचच निरपराध वाहन मालकांना खेटे घालावे लागतात, किंवा दंड कारण नसताना भरायला लागतो. त्यासंबंधीची तक्रार निवारण व्यवस्थाही तितकी कार्यक्षम नाही, असेही या बातमीत म्हटले आहे. कुठून कुठे चाललो आपण? असंच म्हणावं लागेल. वाहन असणारी ही मंडळी एक प्रकारे 'आहे रे'वालेच आणि त्यांना अशी दुर्बुद्धी दुसऱ्याची नेम प्लेट लावण्याची व्हावी याला कलियुग म्हणायचे दुसरं काय ? # मोबाईलवरती करामती करून अनभिज्ञ, अजाण अशा नागरिकांना कुठलीतरी लिंक उघडायला लावायची, ओटीपी घ्यायचा आणि आणि बँक खात्यातून भली मोठी रक्कम काढून त्यांचे नुकसान करायचे अशा तऱ्हेचे ऑनलाइन आर्थिक गुन्हेगारीच्या बातम्या आपण सातत्याने ऐकत वाचत असतो. ही कुठली मानसिकता? ही सुद्धा चोरीच नव्हे कां? काम न करता, ऐदीपणाने फसवणूक करून, पैसे मिळवायचे, हे उद्योग कोण करते? त्यांच्यावर कशा तर्हेचे संस्कार त्यांच्या पालकांनी केले? असे वाटते. येनकेनप्रकारेण झटपट श्रीमंती मिळवणे, ही प्रवृत्ती वाढत चालली आहे आणि ती भयावह आहे, असेच यावरून म्हणायचे ! # ऑनलाइन विवाहजुळणीच्या साईटस् हा आधुनिक विवाह जुळवण्याचा प्रकार कधी कधी अनेक निरपराध निष्पाप तरुणींच्या अंगाशी येतो. अशा तऱ्हेचे फसवणुकीचे अनेक अपराध बातम्यांमधून आपण वाचतो. खोटेनाटे माहितीचे आवरणाखाली आर्थिक फसवणूक कधीकधी केली जाते. तर विवाह न करून फसवणूक होऊ शकते अथवा शारीरिक संबंध ठेवले जाऊन आयुष्याचे अभागी अश्राप तरूणींचे मातेरे होते. पूर्वी ओळखीमध्ये विवाह केले जायचे किंवा पंचक्रोशीतीलच स्थळ निवडले जायचे. पण आता तंत्रज्ञानाच्या विकासामुळे आपण कुठून नको तिकडे चाललो आहोत, हेच या अशा बातम्यांवरून आपल्याला ध्यानी येते. त्यापायी जशी फसलेल्या मुलींबद्दल करुणा वाटते, त्याचप्रमाणे अशी नालायकपणाची नीच कृत्ये करणाऱ्या नराधमांना, जबर शिक्षा वेळीच झाली पाहिजे असेच मनात वाटते. शेवटी पुढे या सगळ्या प्रकारांचे काय होते, ते कधीच आपल्याला नंतर कळत नाही, हे दुर्दैव ! # कुठल्याही क्षेत्रात निष्ठेने कर्तव्यपूर्ती ही आपली अत्यावश्यक जबाबदारी आहे, हेच सध्या विसरले जाते. हक्कांबद्दल मात्र हिरहिरीने आंदोलने किंवा इतर मार्ग अवलंबिले जातात. पण आपल्यावर जी जबाबदारी आहे, ती चोखपणे पार पडणे हल्ली दुर्मिळ होत चालले आहे. असे वाटायला लावणारी एक बातमी वाचनात आली. 'मुंबई विद्यापीठाच्या कालिना येथील ग्रंथालयात योग्य ती व्यवस्था न केल्यामुळे व तितकी बारकाईने कामे न केल्यामुळे दुर्मिळ ग्रंथ वाळवी खात पडले आहेत' अशा तऱ्हेची ती बातमी होती. शिक्षणाच्या मंदिरात जर पुस्तकांची ही अवस्था आणि तशी ती अवस्था करणारे बेभरवशाचे बेमुर्वतखोर कर्मचारी आणि एकंदरच सडत चाललेली यंत्रणा, बहुदा वेगवेगळ्या ठिकाणीही आपल्याला अनुभवास येते. पगारवाढ हवी, सुट्ट्या हव्यात पण त्याप्रमाणे आपली कर्तव्ये पार पडणे मात्र दुर्लक्षित व्हावे, या मानसिकतेला काय म्हणावे? शेवटी या सगळ्या बातम्या आपल्याला व्यथीत करतात, पण आपण सामान्यजन हतबल असतो. # "चिंताजनक सद्दस्थिती": एकीकडे नित्य वाढत्या अपेक्षा, दुसरीकडे संधींचा दुष्काळ आणि त्यांत भर म्हणून मतलबी स्वार्थी राजकारण, हेही पुरेसे नाही म्हणून की काय, अनियंत्रित नोकरशाही, ढासळती प्रशासकीय गुणवत्ता अशा चक्रव्यूहात शास्वत विकास पुरता अडकला आहे. जो पर्यंत सर्वच क्षेत्रात, समस्त स्थरांवर विहीत कर्तव्ये आणि त्यासाठीचे प्रत्येकाचे उत्तरदायित्व समाधानकारकरित्या पूर्ण करण्याची ईर्षा निर्माण होत नाही, तोपर्यंत उत्तरोत्तर भवितव्य अंध:कारमय होणार हे निश्चित. सिस्टिम वा यंत्रणा आणि माणसांची मानसिकता बदलणे केवळ अशक्य असते समाजाचा हा जो ऱ्हास दिवसेंदिवस वेगाने होत आहे तो कुठे घेऊन जाणार हा यक्ष प्रश्न आ वासून आपल्या सर्वांसमोर उभा आहे एवढेच म्हणावयाचे !":😇