👍💐"अक्षरांच्या वाटेवर !":👌💐

👍खरोखर मनभावन क्षण ! 💐

👍💐"अक्षरांच्या वाटेवर !":👌💐

छोट्या पडद्यावर सर्फिंग करताना कधी कधी अचानक एखादा अक्षरशः खेळवून टाकणारा कार्यक्रम पाहायचा योग येतो. माझे काल तसेच झाले. सह्याद्री वाहिनीवर *अक्षरांच्या वाटेवर*या कार्यक्रमात डॉ समीरा गुजर जोशी यांनी डॉक्टर बाळ कोंडके ह्या विख्यात शास्त्रज्ञ आणि विज्ञान लेखक यांच्याशी ज्या गप्पा मारल्या, तो कार्यक्रम होय. 

👍त्या चर्चेमधून, ज्यामध्ये मुलाखतकर्तीने, मुलाखत ज्यांची आहे त्यांना जास्तीत जास्त बोलण्यास वाव दिल्यामुळे आणि स्वतः बाळ फोंडके यांची विवेकी, तर्कनिष्ट अशी विचारशैली असल्यामुळे आपल्या मनासमोर वेगवेगळ्या प्रकारचा साहित्यिक विशेषतः विज्ञानविषयक पट उलगडला गेला, तो स्तिमीत करणारा होता. त्यांच्या बोलण्यातून ज्या काही मोजक्याच गोष्टी घर करून गेल्या आणि आगळ्यावेगळ्या वाटल्या त्या अशाः

👍इंजीनियरिंग आणि मेडिकल या दोन पर्यायांमधून पूर्ण वाव असताना देखील, त्यांनी सायन्सला- फिजिक्सला जाण्याचे कां ठरवले, ती आठवण खरोखर कुणालाही प्रेरणादायी ठरावीः

मादाम क्युरी या दोन वेळा नोबल पारितोषिक विजेत्या थोर शास्त्रज्ञ स्त्रीचे चरित्र त्यांच्या वाचनात त्यावेळी तरुणपणी आले आणि त्यांना जाणवले की, संशोधक हा नेहमी नवनवीन काहीना काही तरी करत असतो, रोज तेच तेच काम न करता अथक प्रयत्नाने एखाद्या समस्येची उकल करत असतो. त्या उलट डॉक्टर काय किंवा इंजिनियर काय रोज तेच तेच काम करणार, त्यामध्ये प्रयोगशीलता नसणार. म्हणून फोंडके सरांनी फिजिक्स घेऊन एमएससी आणि पुढे उच्च शिक्षण घेतले. हा विचार आजच्या तरुणांनी खरंच करायला हवा असाच आहे. कारण जो तो इंजिनीयर, डॉक्टर नाही तर हल्ली कॉम्प्युटर सायन्स अथवा चार्टर्ड अकाउंटंट याच मार्गाकडे जात असतो.

👍दुसरा जो मुद्दा त्यांंनी मांडला, तोही अगदी वेगळा होता. साहित्य कुठे अन् शास्त्र कुठे, परंतु या दोन्ही गोष्टींचा मिलाफ त्यांच्या एकंदर जीवनात अप्रतिमपणे झाला. त्यामुळे त्यांनी अनेक विज्ञान कथा आणि BARC सारख्या महत्त्वाच्या संस्थांमधून देशाला उपयुक्त असे कार्य केले आहे. साहित्य कशाकरता? या प्रश्नाचं त्यांनी जे उत्तर दिलं तेही विचारात घेण्याजोगं ! 

सरांनी सांगितलं की, साहित्याचे दोनच उद्देश असू शकतातः एक म्हणजे प्रबोधन आणि दुसरं म्हणजे मनोरंजन. लेखकाने ठरवावं आपला मार्ग कुठला ते. त्यांचा मार्ग प्रबोधनाचा आणि लोकांमध्ये नवजागृतीचा असाच असल्यामुळे त्यांनी अनेक रहस्यमय विज्ञानकथा लिहिल्या आहेत. त्यातील निवडक कथांचाही छान उल्लेख त्या उदबोधक गप्पांमधून झाला.

👍साधारण तासाभराचा तो कार्यक्रम कसा व केव्हा संपला हे कळलेही नाही. यातच त्या कार्यक्रमाचे यश म्हणावे लागेल. छोट्या पडद्यावर अशीच अवचित भेट अधून मधून होत गेली, त्यातून जर काही आगळेवेगळे विचार मिळत गेले, तर ते क्षण हे खरोखर मनभावन क्षणच होय. कालच्या या कार्यक्रमातून माझ्या मनःपटलावर जे काही टीपकागदासारखे विचार टिपले गेले, ते इथे मी उलगडले इतकेच. 

धन्यवाद 

सुधाकर नातू