👍"छाप(पड)लेले शब्द-38 !":💐 💐" आठवणीतली साठवण !":👌

"छाप👍, (पड)लेले शब्द-8 !":

"यक्षप्रश्न ?":

उत्तर:'लोभस निवृत्ती !':

😆"नामांकित खेळाडूंच्या सन्माननीय निवृत्ती बद्दल असे म्हटले जाते की, जेव्हा त्यांचे चाहते प्रश्न विचारतात:

"कां म्हणून निवृत्ती ?" 

तेव्हाच ती योग्य. 

आणि कोणाही खेळाडूवर अशी वेळ येऊ नये की चहाते प्रश्न करतील:

'अजून कां म्हणून नाही निवृत्ती?'

आपले जेष्ठ आणि वयस्कर राजकारणी कधी या लोभस निवृत्तिपासून धडा घेणार कां ? 😆

हा कायमचा यक्षप्रश्न आहे !"

##########

"छाप(पड)लेले शब्द!":

"जागतिक वारसा म्हणून आपल्या रेल्वेच्या तीन हिमालयन रेल्वेजना मान मिळाला आहे. त्यातील 'कालका सिमला' रेल्वेलाईनबद्दलची ही माहिती खरोखर कौतुकास्पद आहे. 120 वर्षांपूर्वी आपल्या कुशल व्यवस्थापन व तंत्रज्ञान यांच्या जोरावर ब्रिटिशांनी हा जो रेल्वे मार्ग उभा केला, तो आजही चांगला वापरात आहे. 

जगातली जशी सात आश्चर्ये असतात, तशीच जागतिक वारसा मिळालेली ठिकाणे उद्याच्या जगातली आश्चर्य होऊ शकतात !":

#########

 👍"छाप(पड)लेले शब्द-38 !":💐

💐" आठवणीतली साठवण !":👌

👍"माझे आजोळ आंजर्ले अन् तेच माझे प्रिय जन्मगांव ! त्याच्या मनोहारी आठवणी जागी करणारी माहिती, या वृत्तांत आल्यामुळे, माझ्या बालपणच्या नयनरम्य घटनांची उजळणी झाली....

रमणीय असे निसर्ग सौंदर्य असलेल्या आंजर्ले गावाबद्दल, मी बालपणी एक कविताही केली होती:

'खेडेगावची निसर्ग शोभा असे,

फारच सुंदर, 

कड्यावरचा गणपती आणि  

समुद्रावरचे बंदर ...'

त्याकाळी, आमच्या घरातून सायन ते आंजर्ल्याला जायचं, म्हणजे एक मोठी त्रिस्थळी यात्राच असे. प्रथम चालत स्टेशन, तिथून आगगाडीने मशिदबंदर स्टेशनला उतरायचं. त्यानंतर टांग्यात बसून भाऊच्या धक्क्यावर जायचं. तेथे समुद्रात उभ्या असलेल्या सेंट अंथुनी, रोहिदास वा चंपावती अशा भल्या मोठ्या बोटींमध्ये चढायचं आणि डेकवरून प्रवास करत, समुद्रावरची सुसाट हवा खात, जंजिरा, श्रीवर्धन बंदर घेत, हर्णे बंदराला समुद्रात बोट उभी राहायची. मग पडावात आम्हा बाळगोपाळांना अक्षरश: फेकलं जायचं. तिथून किनाऱ्यावरच्या बसमध्ये बसायचं, धूळ उडवणारं मार्गक्रमण करत आंजर्ल्याला बंदराच्या पलीकडे उतरायचं. पुन्हा 'तरी'वरच्या होडीतून आंजर्ले किनाऱ्यावर उतरायचं व घरी काळोख होईल त्या सुमाराला पाखाडीमधल्या घरी चालत वा बैलगाडीतून जायचं. हा एक विलक्षण अनुभव होता. तेव्हा वीज नव्हती, कंदिलाच्या प्रकाशात, आजी आमची वाट पाहत असायची.

तिथल्या वास्तव्यात, नारळाचे खोबरे व मधुर पाण्यावर ताव मारायचा, हापूसचे आंबे, फणस मनसोक्त खायचे, सकाळी, विहिरीवर आमचा गडी काशा, आपली बैलजोडी घेऊन वाडीचे शिपणे काढायला आला की, रहाटांच्या धो धो पाण्यात डुंंबत आंघोळी करणे किंवा सायंंकाळी डोंगरकड्यावरच्या श्री गणपतीमंंदिराला जाणे, समुद्रावरच्या बंदरावर जाऊन हॉटेलमधली गरमागरम भजी खाणे, असे अनेक उद्योग आमचे असायचे. 

उभाघरच्या दुर्गादेवीच्या यात्रेमध्ये मी बालपणी लोकमान्य टिळकांची 'मी शेंगा खाल्ल्या नाहीत' ही गोष्ट मोठ्या धीटाईने सर्वांसमोर सांगितली होती आणि त्यामुळे आनंदाने आजोबांनी मला खांद्यावर घेऊन घरापर्यंत मिरवत आणले होते ! ही न विसरणारी गोष्ट पुन्हा जागी झाली.

तो काळच अक्षरशः हृदयंगम आणि मनभावन होता. त्याच गावचे हे वृत्त वाचून, तुम्हालाही आंजर्ले गावची यात्रा करावीशी वाटेल !"...💐💐💐

धन्यवाद 

सुधाकर नातू